بهروز همتی: «جشنواره ملی موسیقی جوان» نگاه تخصصی به موسیقی دارد
بهروز همتی دررابطه با ارزیابی آثار این دوره از جشنواره توضیح داد: تا امروز ما آثار رده سنی «الف» را مورد بررسی قرار داریم.و در این رده ما هر ساله، شاهد استقبال بی نظیر شرکت کنندگان روبه رو هستیم. آثار این رده با توجه سن شان ، از کیفیت مناسبی برخوردار است. در بین شرکت […]
بهروز همتی دررابطه با ارزیابی آثار این دوره از جشنواره توضیح داد: تا امروز ما آثار رده سنی «الف» را مورد بررسی قرار داریم.و در این رده ما هر ساله، شاهد استقبال بی نظیر شرکت کنندگان روبه رو هستیم. آثار این رده با توجه سن شان ، از کیفیت مناسبی برخوردار است. در بین شرکت کنندگان زیر 15 سال نیز ما استعداد های بسیار درخشانی داشتیم و تصمیم بر این شد تا از میان آن ها یک گروه دیگر را هم انتخاب کنیم .
این هنرمند شاخص در خصوص تاثیر برگزاری چنین جشنواره هایی در سطح ملی گفت: بی تردید برگزاری جشنوارهایی با این گستردگی بسیار مسمر ثمر خواهد بود. زیرا «جشنواره ملی موسیقی جوان» نگاه تخصصی به موسیقی دارد. البته من منکر تاثیرگذاری سایر جشنواره ها نیستم، اما جشنواره جوان به لحاظ رویکرد و نگاه کلانی که به طور جدی در ادوار گذشته داشته است و خوشبختانه سال به سال هم با افزایش تعداد شرکت کنندگان روبه رو است و ما شاهد چهره های بسیار با استعدادی در پایان جشنواره خواهیم بود و خوشحالیم در این شرایط دشوار یک همچین فعالیت ها و اتفاقات هنری در کشور وجود دارد.
او همچنین در خصوص بهبود روند جشنواره در سال آینده و تاثیر اطلاع رسانی به موقع در جامعه انتقاداتی را متوجه رسانه ملی دانست و عنوان کرد:اولین نکته ای که باید به آن اشاره کنم این است که رسانه های جمعی باید در خصوص اطلاع رسانی دقیق و به موقع باید عملکرد بهتری داشته باشند.زیرا اطلاع رسانی درباره این جشنواره بیشتر از طریق اطلاعیه هایی است که از طرف خود جشنواره توزیع می گردد، صورت می پذیرد و علاقمندانی که از قبل نسبت به برگزاری جشنواره آگاهی دارند و منتظر اطلاعیه ها هستند در آن شرکت می کنند. متاسفانه من هیچ گاه ندیدم که صدا و سیما که یک رسانه ملی است نسبت به برگزاری این جشنواره ها حساس باشد و اطلاعیه ها را منتشر کند. تا شرکت کنندگان به صورت فراگیر تر از این جشنواره استقبال کنند.
این داور همچنین گفت: نکته دوم این است که برگزاری جشنواره در تهران برای شرکت کنندگان شهرستانی محدودیت های را ایجاد می نماید. شاید اگر جشنواره امکاناتی را برای اسکان هنرمندان شهرستانی فراهم کند نه تنها با استقبال بهتر روبه رو خواهیم شد، بلکه آن ها هم با خیال آسوده تری به ارایه آثارشان می پردازند. در میان شرکت کنندگان شهرستانی با توجه تعداد اندک شان، نسبت به جامعه آماری کل کشور، شاهد چهره های بسیار با استعدادی هستیم و چه بهتر که جشنواره در هر سال در یکی از مراکز استان ها برگزار شود و این برای مراکز استان ها و مردم آن شهرها جنبه ای از تبلیغ و تشویق را به همراه خواهد داشت. که امیدوارم با انجام حمایت های مالی و بستر سازی های مناسب بتوانیم از امکانات شهرهای مختلف ایران استفاده کنیم.